sözcüğün parçalanamayan, anlamlı, en küçük parçasıdır. Sözcüğün kökü bulunurken sondan başa doğru ekler çıkarılır, kalan bölüm köktür.Örnek(ler)dur   -ak-lar-ı-mız-danKök Örnekte de görüldüğü gibi, atabildiğimiz her şeyi attıktan sonra elimizde kalan, daha fazla parçalayamayacağımız “dur-“, bu sözcüğün köküdür. Kökün Özellikleri 1.  Kök, Sözcüğün BaşındadırTürkçe, sondan eklemeli bir dildir. Türkçede bütün ekler sona gelir. Bu yüzden Türkçede kök, her zaman sözcüğün başındadır.  2.  Kök, Ek Alırken Yapısal Değişikliğe UğramazKök, tâbi olunan; ek, tâbi olan öğedir. Başka bir deyişle Türkçede, kök sabit kalır, ek köke uyum sağlamaya çalışır. Bu yüzden kökler, ek alsalar da bir değişime uğramazlar. Ancak bu olayın bozulduğu birkaç istisnai durum vardır:Yönelme eki alan 1. ve 2. tekil kişi zamirleri ses değişimine uğrar:ben -> bana         sen -> sana SESTEŞ KÖK İSİMFİİLgül→gülçiçek, bitkigül-gülmekyaz→yazmevsim adıyaz-yazı yazmakkan→kandamarlarımızdaki kırmızı sıvıkan-inanmakvar→varmevcut, bulunanvar-ulaşmak  ARALARINDA ANLAM İLGİSİ YOK

asdalksdmaslkdmalksdmlaksdmaslkd

12

Bu bir örnek soru içeriğidir. Soru detayları burada yer alacak. #1

Bu bir örnek soru içeriğidir. Soru detayları burada yer alacak. #2

Bu bir örnek soru içeriğidir. Soru detayları burada yer alacak. #1

Bu bir örnek soru içeriğidir. Soru detayları burada yer alacak. #3

Bu bir örnek soru içeriğidir. Soru detayları burada yer alacak. #3

Bu bir örnek soru içeriğidir. Soru detayları burada yer alacak. #1

Bu bir örnek soru içeriğidir. Soru detayları burada yer alacak. #1